NEW BEGINNINGS (JANUARI)
De eerste maand van een nieuw jaar en een nieuw decennium. Meer dan ooit begon ik bewust aan een schone lei, een leeg vel papier, een wit canvas. En een ijsbad. Geen nieuwjaarsduik in de zee, maar een heus ijsbad.
Het ijskoude water voelen, eerst met je vingers, dan eens met je tenen.
Gehuld in bikini en kippenvel,
Je tanden klapperend,
De stekende pijn van de kou,
Je voelt je bloed stollen
en tegelijkertijd je gedachten stromen.
EEN IJSBAD. WIE HAALT HET NU IN Z’N HOOFD OM DAT TE DOEN? NOU JA, IK DUS.
TWEE REDENEN OM DIT TE GAAN DOEN:
1. HET IS GEZOND VOOR JE LICHAAM
Met het nemen van een ijsbad train je je bloedvatenstelsel. Hoe beter je bloedvaten werken, hoe beter je lichaam warmte en kou kan reguleren. Plus hoe beter je bloed en daarmee zuurstof en andere (voeding)stoffen door je lichaam vervoerd kunnen worden.
2. OM TE GROEIEN HEB JE WEERSTAND NODIG
Van nature zijn we geneigd om weerstand uit de weg te gaan. Maar als je wilt groeien, moet je weerstand opzoeken.
Ik ken het uit de sport, wanneer je weerstand (in kleine stappen) toevoegt, groeit je fysieke vermogen. Het is o.k. om je even niet comfortabel te voelen. Bovendien is de ervaring pas compleet, wanneer je in de situatie zit en daadwerkelijk andere beslissingen neemt en je daarmee gedrag verandert. Of het nu gaat om fysieke of mentale groei. Dat kun je pas volledig beoefenen in de praktijk; door het te doen.
Ik wilde mijn mentale staat & ademhaling toetsen. Het nemen van een ijsbad was voor mij een geschikte proef, want ik heb best een hekel aan kou. Ik neem je even mee naar mijn mentale weerstand:
GEDACHTEN VOORAF:
Waarom zou je daar je vrije zondag aan besteden?
Die kou, daar kan ik echt niet tegen.
Straks word ik ziek.
Straks raak ik in paniek en stop ik met ademen.
Ik ben bang dat het niet volhoud.
Misschien raak ik mezelf helemaal kwijt, net als tijdens mijn bevalling.
Hoeveel pijn zou het doen?
Straks raak ik onderkoeld of val ik flauw.
Stop met deze gedachten.
Ik zou het wel cool vinden als ik het kan.
Zou het me lukken?
GEDACHTEN TIJDENS HET IJSBAD:
Ok, ik ga erin.
Au! Koud!
Dit doet ontzettend zeer.
Ik wil er uit.
Ik wil er in blijven, want ik wil dit kunnen.
Adem.
Hou vol.
Kijk naar de omgeving, focus op iets.
Adem lang uit.
Ontspan.
Ik kan dit, de pijn zakt af.
O, mijn voeten doen zó zeer.
Adem.
Ontspan.
Focus op iets.
— “Je zit er nu 1,5 minuut in”—
O, wat knap van mij, ik wil eruit.
Ik ga er nu uit.
O god.
Beweeg, blijf bewegen.
Koud!
O mijn handen en voeten gloeien.
Lekker.
Jeetje, ik krijg het weer warm.
I did it!
– Euforie (doet een dansje) –
Wederom bewezen: mijn lichaam kan meer dan mijn hoofd denkt.
Door vaker te ervaren dat ik méér kan hebben dan ik denk, groeit mijn zelfvertrouwen. Daardoor lukt het me ook beter om de papegaai op m’n schouder liefdevol de snavel te snoeren. Iets in de trant van: “Bedankt voor je feedback, ik weet dat je het goed met me voor hebt, maar ik zal je laten zien dat het toch mogelijk is. En dat we het beide gaan overleven. En nu sssht.”
En vervolgens te doen wat ik van plan was.
Je mag gerust weten dat mijn papegaai steevast doodsangsten uitstaat en mijn prestaties niet heel hoog in schat. Anderzijds, de lat van deze papegaai ligt onmogelijk hoog. Des te meer reden om geen discussies aan te gaan, maar ‘gewoon te doen’.
Het ijsbad was voor mij een positieve ervaring. Ik heb mijn persoonlijke grenzen opgezocht en gevoeld. Mijn fysieke reactie gaf me een krachtig gevoel. Zelfs m’n papegaai was er even stil van.
En ’s avonds kreeg ik als cadeautje heerlijk warme voeten.