Met gemengde gevoelens, een ‘soep van emoties’
Soms vind ik Engelse termen mooier dan de Nederlandse. Dit vind ik er ook zo één.
Een mix bestaat uit onderdelen die oorspronkelijk geen geheel vormen. ‘Mixed feelings’ als een soep van emoties. Wat belangrijk is om te weten, het voelt als een soep, alles door elkaar heen. Maar het is te destilleren. Weet je nog, van scheikunde? Het proces waarmee je meerdere stofjes van elkaar kunt scheiden. Dat kun je ook met emoties.
Even terug naar de soep aan emoties. Het lijkt alsof je alles door elkaar heen voelt. Waar moet je beginnen? Welke is belangrijk? Wat is de beste? Allemaal mentale vragen, die zo in een blog lastig te beantwoorden zijn. Ieder mens is anders. Ieder moment is anders. Gevoel verandert ook steeds. Het Engelse woord verklapt het al: e-motion. Wij willen graag het gevoel in een hokje plaatsen, terwijl het altijd in beweging is. Tegenstrijdig, onmogelijk en onnodig. De crux is dat de emotie niet het probleem is. Meestal is het de verkeerde interpretatie van de emotie, het verhaal dat je jezelf vertelt en gelooft. ‘Don’t shoot the messenger.’
Wanneer we kijken naar emoties, is het onderscheid maken een belangrijke vaardigheid. In een gesprek zou ik rationeel zeggen: bij het begin. Welk gevoel is nu het sterkst aanwezig? Wat voert de boventoon? Welke merk je direct op als je erover begint te praten? Daar beginnen we mee. Vaak verandert er daardoor direct iets.
Emotiessoepjes komen vaak voor in een crisissituatie, zoals een ongeluk, incident of verlies. Het maakt van alles in je los en het lijkt allemaal tegelijk op je af te komen. Het voelt overweldigend. Waar je je aan vast kunt houden, is het ‘nu’. Dit moment. Jij bent.
Al stromen de tranen over je wangen, zie je een grauwe, vermoeide vrouw als spiegelbeeld. Zijn je kaken verlamd van de vele spanningen. Borrelt het nog na in je borstkas van boosheid en voel je tegelijkertijd de rauwe pijn in je hart. Het lamgeslagen gevoel van verlies, de uitputtende afkeer, de blosjes staan nog op je wangen van schaamte.
Het lijkt er allemaal tegelijk aan te komen en het doet je wankelen op je benen. En dan is er verdriet. De warme tranen die je doen voelen hoe moe je bent. Hoe ongelooflijk dit aan je energielevel vreet. Het is er allemaal. Het mag er allemaal zijn. Het is veel. Het helpt als je er niet te veel van hoeft te vinden. Laat het maar even gebeuren. Het is even niet aan jou. Laat het maar even zijn.
Wees je bewust van je lijf. Voel jezelf. Zie je wie er achter die ogen verscholen gaat? Dat ben jij! Je ware ik is er nog steeds. Je bent niet alleen. Je bent met jezelf. Degene op wie je altijd kunt rekenen, vertrouwen en bouwen. Die het beste met je voor heeft. Zorg goed voor haar. Je emoties wijzen je de weg. Je voelt het feilloos aan.
Dus laat je tranen hun werk doen. Geef je verstand een richting en schrijf het op, zing, schreeuw en praat, beweeg, uit jezelf! Geef je handen iets te doen, zolang je niemand hebt om te knuffelen. Zodra je iemand hebt, knuffel.
Uit je eerst aan jezelf. Wees oprecht naar jezelf. Als dat alleen lukt in je eentje, blijf dan eerst alleen. Deel alleen oprechte shit.
Besef hoe goed je bent. Erken je eigen waarde. Bewaak dat. Er is niemand die je uit je eigenwaarde mag of kan halen. Sta het niet toe. Jouw grenzen zijn er om gerespecteerd te worden.
Do not put up with that shit from anyone.